Widzisz pan tu najlepiej, że w domu jest. Własny majątek! Młodzi Ko- nieccy w to wierzą,a ojciec ich nie wierzy. Muszę pierwej z głodu nie zginął! Posiedzenia nie miały jeszcze czasu. Doktór Brzeski wpadł do swego gabinetu po środki opatrunkowe i z pocztmajstrem poszedł za przyjaciółmi. Tak i w wyroczni stało, że zczłeczeje, zmiędzy żywych pomazańca obierając. Za Sprężyckim. Zgarbił się i począł wyć przeciągle,aby sobie ulżyć. Gdy się przeto z pułkownikiem, który mu samodzielnie myśleć przeszkadzał, rozstał, w chwili pierwszej owładnęła nim tęsknota, opanował go żal, smutek, gniew, ogarniała go rozpacz niemal. Napalcie,towarzysze,tym paliwem w kominie. - mruknął panicz i zawrócił się do dworu. – Ależ,Xeniu,to są ludzie z towarzystwa! - myslal. Twoja wszechmoc tylko, Boże, Cośmy znieśli, przetrwać może! I wujciowi też przypomnę! Okrutna nieużytość i twój umysł dumny Niejednego zapędził amanta do trumny. - zapytał najmłodszy. - Ale czy macie chociaż rysopis złodzieja? — przerwała. Wówczas ja go kazałem do tej samej belki przywiązać i lepiej ogniem przypiekłem. lecz się nie łączę i czekam; Tymczasem trudnię się mową sanskrycką, I z Europy znudzony uciekam, Jak człowiek, co się na przyszłość sposobi I chce przekonać ludzi - że coś robi.